ตุลาคม 2019

สำหรับคนทั่วไปที่ไม่ใช่นักกีฬาอาชีพ เชื่อว่าไม่มีใคร เล่นกอล์ฟ ทุกวัน ดังนั้นควรมองกอล์ฟเป็นเพียงกิจกรรมที่ใช้พักผ่อน ไม่ใช่การออกกำลังกายที่เหมาะสม คนที่เล่นกอล์ฟอย่างเดียวจะต้องออกกำลังกายอย่างอื่นเสริมถ้าต้องการร่างกายที่แข็งแรง อาจจะเป็นการวิ่งจ๊อกกิ้งอาทิตย์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 30 นาที หรือ เต้นแอโรบิค ทำกายบริหาร อย่างเป็นประจำ

ความยืดหยุ่น

กอล์ฟเป็นกีฬาใช้แรงน้อย อาศัยทักษะการวางแผน ความอดทน และความยืดหยุ่นเป็นหลัก ก่อนไดร์ฟไม้กอล์ฟครั้งแรก ควรวอร์มให้ร่างกายอบอุ่นเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงอาการเคล็ดขัดยอก ถ้าเป็นคนที่มีอายุมากแล้ว ในระดับเริ่มต้นควรจะมีโค้ชหรือผู้ฝึกสอนการเคลื่อนไหวอย่างถูกวิธีเพื่อลดโอกาศเกิดอุบัติเหตุ

การทรงตัว

การทรงตัวเป็นสิ่งสำคัญมากของนักกีฬากอล์ฟ จะต้องฝึกกระจายน้ำหนักให้จุดศูนย์ถ่วงมีความสมดุลในทุกทิศทาง นับตั้งแต่การยืนเล็งจนสิ้นสุดการไดร์ฟไม้ตีลูกกอล์ฟ ร่างกายต้องยืนได้มั่นคง ถ้ากระจายน้ำหนักไม่ดีจะเสียหลักหกล้มได้ แม้ว่าพื้นในสนามกอล์ฟส่วนใหญ่จะเป็นพื้นหญ้าที่ไม่แข็งมากแต่สำหรับผู้สูงอายุจะต้องระวังเพราะมวลกระดูกต่ำมีโอกาสแตกหักได้ง่ายมาก

รองเท้า

แม้การเล่นกอล์ฟเป็นกีฬาที่ไม่ได้ใช้เท้าเล่นโดยตรง แต่การเล่นกอล์ฟต้องเดินและยืนเป็นเวลานาน จึงเป็นสาเหตุของโรคไขข้อเสื่อม น้ำมันไขข้อแห้ง ควรเลือกใช้รองเท้าให้เหมาะกับการใช้งานในสนามกอล์ฟที่เป็นหญ้าลื่น รองเท้ากอล์ฟที่ดีจะช่วยกระจายน้ำหนัก รองรับข้อเท้า ยึดเกาะพื้นได้อย่างมั่นคง นอกจากนี้อาจจะพิจารณาเลือกอุปกรณ์ซัพพอร์ตและพยุงกล้ามเนื้อบริเวณหัวเข่ากับข้อศอกด้วยก็ได้

ถุงมือ

การใช้ถุงมือเป็นสิ่งที่ควรทำ เพราะจะช่วยคอนโทรลไม้กอล์ฟได้ดีและยังลดโอกาสบาดเจ็บจากผิวหนังเลื่อนหลุดถ้าไม่กอล์ฟหลุดมือ

แสงแดด

แสงแดดเป็นปัจจัยสำคัญทำให้เกิดโรคทางผิวหนัง ทั้งแดดเผา มะเร็ง ในวันที่แดดจัด ควรใส่แว่นตากันแดด และ ใช้อุปกรณ์อย่างเสื้อแขนยาว หมวก หรือทาครีมกันแดด เพื่อลดการรับรังสี UV ที่มากเกินไป

สำหรับการเล่นกอล์ฟนั้นไม่ต้องใช้แรงมากจึงลดโอกาสในการเกิดอุบัติเหตุออกไปได้หลายส่วน แต่ถ้าการเคลื่อน การปฏิบัติที่ไม่ถูกต้อง ก็สร้างความเจ็บปวดได้เหมือนกัน ส่วนใหญ่แล้วในขณะไดร์ฟไม้กอล์ฟบางคนขยับศีรษะเร็วเกินไปทำให้หน้ามืด บางคนจัดท่าทางไม่ถูกลักษณะทำให้กล้ามเนื้อฉีกขาดจากโมเมนตัมที่ผิด และ ยังมีการเดิน การก้มเก็บลูกกอล์ฟแบบผิด ๆ ทำให้ท่าทางดูไม่สมาร์ท และยังททำให้กระดูกสันหลังบาดเจ็บอีกด้วย

หลังจากการไดร์ฟแต่ละครั้งถ้ามีอาการเจ็บปวดถึงแม้ยังไม่ล้มลงกระแทกพื้น ก็ไม่ควรปล่อยปละละเลย จะต้องสำรวจตัวเอง เพราะมีโอกาสที่กระดูกจะแตก ร้าวอยู่ภายใน

ในอดีตการสร้างสนามกอล์ฟไม่มีเกณฑ์ตายตัว จะถูกสร้างขึ้นตามความต้องการของผู้ออกออกแบบ แต่ปัจจุบันนี้ตามมาตรฐานต้องมีจำนวนหลุม 18 หลุม ขึ้นไป ถ้ามีมากกว่านี้ มักจะเพิ่มขึ้นทีละ 9 หลุม ซึ่งมีสาเหตุมาจากการแข่งขัน 1 รอบ มี 2 เซต เซต ละ 9 หลุม

ส่วนประกอบภายในสนามกอล์ฟมีอยู่ทั้งหมด 4 อย่างที่สำคัญ คือ แท่นตั้งที, แฟร์เวย์, กรีน และ อุปสรรค

1.แท่นตั้งที (Teeing Grounds)

แท่นตั้งที เป็นจุดสตาร์ทในการแข่งขันของแต่ละหลุม บริเวณนี้สามารถใช้ทีเป็นอุปกรณ์เสริมในการตีลูกกอล์ฟให้ไปได้ไกลมากขึ้น

ในบริเวณแท่นตั้งทีจะมีสัญลักษณ์ใช้บอกถึงระดับของผู้เล่นว่าควรจะวางทีในบริเวณไหน ส่วนมากจะใช้สีสื่อแทนความหมาย สำหรับนักกอล์ฟอาชีพจะสีดำหรือสีทอง นักกอล์ฟชายมือสมัครเล่นเป็นสีขาว ผู้อาวุโสชายสีเหลือง และสุดท้ายสำหรับสุภาพสตรีและนักกอล์ฟเยาวชนคือสีแดง การวาง ที ในแต่ละจุดจะได้ความยากที่ต่างกัน

2.แฟร์เวย์ (Fairway)

แฟร์เวย์ เป็นพื้นหญ้าในสนามกอล์ฟที่ถูกแต่งให้เรียบเนียน และจะมีความลาดเอียงหรือไม่มีก็ได้ แต่บริเวณรอบ ๆ จะมีส่วนที่เป็นอุปสรรคอยู่ แฟร์เวย์นั้นจะเชื่อมต่อระหว่างแท่นตั้งทีจนถึงกรีน ซึ่งในทางเทคนิคจะต้องตีลูกกอล์ฟให้ตกบริเวณนี้ เพื่อให้ง่ายต่อการตีคั้งถัดไป

3.กรีน (Putting Green)

กรีน เป็นจุดสุดท้ายของการแข่งขัน บริเวณนี้จะมีหลุมกอล์ฟและธงปักอยู่ ถูกออกแบบมาให้มีระดับที่สม่ำเสมอเรียบมากที่สุดในสนาม เมื่อผู้เล่นตีลูกกอล์ฟให้ตกอยู่ในบริเวณนี้แล้ว จะพยายามตีลูกกอล์ฟเบา ๆ ให้กลิ้งไปจนลงหลุม

4. อุปสรรค

อุปสรรคเป็นตัวเพิ่มความลำบากในการตีกอล์ฟให้ลงหลุม มีตำแหน่งอยู่บริเวณรอบแฟร์เวย์ แบ่งออกเป็น 3 อย่างด้วยกัน คือ บ่อน้ำหรืออุปสรรคน้ำ(Water Hazards) มีลักษณะเป็นแอ่งน้ำหรือบึงไม่ลึกมากยกเว้นบางสถานที่ที่ใช้สำหรับเก็บน้ำที่ใช้ไว้ในสนามกอล์ฟโดยเฉพาะ บังเกอร์หรือหลุมทราย(Bunkers) ออกแบบให้ลักษณะคล้ายดงกับดักที่เต็มไปด้วยทราย เมื่อลูกกอล์ฟตกบริเวณนี้จะยากต่อการตีให้หลุดออกจากพื้นที่ และอุปสรรคสุดท้ายคือ รัฟ(Rough) เป็นพื้นที่ ๆ ปลูกหญ้าไว้ให้ยาวกว่าส่วนอื่น ใช้สร้างความลำบากแก่ผู้เล่น เมื่อลูกกอล์ฟตกบริเวณจะจมอยู่ในใบหญ้า ตีออกได้ยาก

นอกจากนี้สนามกอล์ฟยังมีอีก 2 ส่วนที่เป็นเขตห้ามใช้การเล่นกอล์ฟ คือ โอบี(OUT OF Bounds) หมายถึงนอกเขตสนาม และ พื้นที่ซ่อม(Ground Under Repair) เป็นจุดที่ได้รับความเสียหายไม่พร้อมใช้ สามารถสังเกตสองจุดนี้ได้จากสัญลักษณ์ เช่น การโรยปูนขาว การทำแนวสี ป้าย เครื่องหมาย

มาตรฐานความยากง่ายในการเล่นกอล์ฟของแต่ละหลุมจะต่างกัน ซึ่งเรียกว่าพาร์(Par) จำนวนพาร์ที่มากหมายถึงความยากที่มากขึ้น ในประเทศไทยนั้นนิยมสร้างสนามโดยมีพาร์ 3 ถึงพาร์ 5

หลุมพาร์ 3 จะต้องมีระยะไม่เกิน 250 หลา ผู้เล่นควรจะตีลูกกอล์ฟให้ลงหลุมได้ภายในการตีเพียง 3 ครั้ง

หลุมพาร์ 4 จะต้องมีระยะ 251-499 หลา ผู้เล่นควรจะตีลูกกอล์ฟให้ลงหลุมได้ภายในการตีเพียง 4 ครั้ง

หลุมพาร์ 5 จะต้องมีระยะ 500 หลา ขึ้นไป ผู้เล่นควรจะตีลูกกอล์ฟให้ลงหลุมได้ภายในการตีเพียง 5 ครั้ง

ในการแข่งขันกอล์ฟ 1 ครั้งจะแข่งขันด้วยกันทั้งหมด 18 หลุม ประกอบด้วย

พาร์ 3 จำนวน 4 หลุม คิดเป็น 12 แต้ม

พาร์ 4 จำนวน 10 หลุม คิดเป็น 40 แต้ม

พาร์ 5 จำนวน 4 หลุม คิดเป็น 20 แต้ม

รวมทั้งหมดจะเท่ากับ 72 แต้ม ซึ่งถือเป็นมาตรฐานสากลในการแข่งขัน และใช้เป็นเกณฑ์ในการออกแบบสนามกอล์ฟ